Μια ματιά σ' αυτό που παρουσιάζεται από την ίδια την αστική τάξη σαν το μετεκλογικό σκηνικό, φτάνει για να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις πριν να φτάσεις στην κάλπη. Η επόμενη μέρα των εκλογών τα περιέχει όλα, όσα και σήμερα βιώνεις. «Τολμηρές» κινήσεις σε βάρος των εργατών, συνέχεια των ιδιωτικοποιήσεων και βεβαίως τα λεγόμενα εθνικά θέματα. Το μόνο που δεν εμφανίζεται στην αφήγηση για την επόμενη μέρα είναι οι ίδιοι οι εργάτες. Αυτοί, δηλαδή, που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία που πρέπει να αποφασίσει για την επόμενη μέρα. Ο λογαριασμός των αστών τους υπολογίζει σαν κόστος και όχι σαν πρωταγωνιστές. Μέχρι να αποφασίσουν οι ίδιοι οι εργάτες να βγουν στο προσκήνιο. Οπως χτες τα χαράματα στη Θεσσαλονίκη, στη συμβολική κατάληψη της ΕΥΑΘ. Οπου ακριβώς για το θράσος τους να βγούνε στο προσκήνιο εισπράξανε από τους καναλάρχες ένα ωμό «δεν υπάρχετε».

Από τις 5 τα χαράματα το κεντρικό κτίριο της ΕΥΑΘ ήταν στολισμένο με το πανό του ΠΑΜΕ για το νερό που δεν είναι εμπόρευμα. Από τις 5.30 είχαν ειδοποιηθεί οι τηλεοπτικοί σταθμοί. Οχι μόνο δεν εμφανίστηκαν, αλλά από megaλο κανάλι δόθηκε στους συνδικαλιστές η προκλητική απάντηση ότι μόνο αναρχικούς έχουνε σκοπό να παίξουνε. Και πάνω που αναρωτιόμασταν τι έχουνε υπόψη διαβάσαμε την πάντα καλά πληροφορημένη σε τέτοια θέματα «Ελευθεροτυπία»... Αλλά και πάλι μας έμεινε η απορία: Ξέρουν κάτι, ή ευχές εκφράζουνε; Το σίγουρο είναι πως το θέμα του νερού, όπου είναι μπλεγμένοι όλοι μαζί οι εργολάβοι, το κάνανε γαργάρα. Πειράζει που σήμερα η πλατεία Συντριβανίου, απέναντι από την ΕΥΑΘ και τη ΔΕΘ, θα 'ναι γεμάτη από όλες εκείνες τις δυνάμεις που δε μασάνε...

Σε πείσμα διαφόρων που διακηρύσσουν πως οι μισθωτοί περιμένουν με αγωνία την ατζέντα του ΠΑΣΟΚ από τη ΔΕΘ. Τέτοια ανησυχία δεν έχουν οι εμποροβιομήχανοι. Γιατί να έχουν οι εργάτες; Που βλέπουν τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ και αυτό αρκεί για να καταλάβουν τι τους περιμένει.

Να κάνουν καλά τη δουλειά ανεξάρτητα ποιος θα κυβερνήσει καλούν τα δύο κόμματα της αστικής τάξης οι μεγαλέμποροι. Πόσο πιο καθαρά να δείξουν ότι οι δυο δε διαφέρουν;

Το κρίσιμο, όπως βεβαιώνουν οι οικονομικές εφημερίδες των εργολάβων, είναι να τονωθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα. Κι αυτή τονώνεται όταν οι εμποροβιομήχανοι νιώθουν ελεύθεροι από εργατικά βάρη.

«Εχω ένα όραμα» είπε ο Παπανδρέου. Ωραία, πέρα από το κακέκτυπο στιλ κάτι μεταξύ Ομπάμα και Λούθερ Κινγκ, πώς περιγράφει το όραμα; Για παράδειγμα: Τι θα κάνει με την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ; Τι με τη ΛΑΡΚΟ και τα Λιπάσματα; Θέματα που δεν αφορούν μόνο τους χιλιάδες εργαζόμενους σ' αυτές τις επιχειρήσεις, αλλά το σύνολο του λαού, γιατί το νερό είναι φυσικό αγαθό που δεν μπορεί να βγαίνει στο εμπόριο, το νικέλιο απαραίτητο σ' όλες τις λευκές συσκευές, δηλαδή στα λαϊκά νοικοκυριά, και τα λιπάσματα απαραίτητα στον αγρότη, δηλαδή αφορούν στη διατροφή όλων μας.

Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε είναι η απάντηση του ΠΑΣΟΚ, που έχει ήδη συμβάλει αρκετά στην ύπαρξη της σημερινής κατάστασης.

Πάντως, υπάρχει ελπίδα. Ο βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός είπε στον «9,84» ότι ο ίδιος δε θα είχε πρόβλημα να δώσει ψήφο ανοχής σε μία μελλοντική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ασχετο: Παράξενο πράγμα αυτοί οι «συριζαίοι». Ενώ σήμερα θα διαδηλώσουνε υπό τα πανό του Παναγόπουλου της ΓΣΕΕ, χτες το βράδυ οι περίπου 150 που παραβρέθηκαν στην κεντρική εκδήλωσή τους στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με ομιλητή τον Λαφαζάνη, τσακώνονταν αν δίπλα στον Παναγόπουλο θα σταθεί ο Τσίπρας ή ο Αλαβάνος. Κάτι τέτοια μαθαίνει ο Στάθης Σ. και η «Ελευθεροτυπία» και γράφουν πως η υπεράσπιση του Στάλιν από την Αλ. Παπαρήγα συνιστά συκοφάντηση του σοσιαλισμού. Κάτι τέτοια μαθαίνει ο Κοροβέσης και γράφει ότι ο Στάλιν στοίβαζε τα ρούβλια από «δέκα μισθούς» που έπαιρνε στην ντουλάπα του! Δεν ξέρει ότι ο Στάλιν είχε μοναδική περιουσία το ζευγάρι άρβυλα με τα οποία πέθανε; Το ξέρει, αλλά τι να κάνει που του πλασάρανε πάλι «ανεπιβεβαίωτες φήμες», να μην τις γράψει; Ειδικά τώρα που το ΠΑΣΟΚ ζητάει αυτοδυναμία...